Lessen in geestelijk denken

Les 1

De zee

De zee is in de Bijbel een veelbesproken onderwerp van Genesis tot Openbaring. De zee staat als het ware in het middelpunt van Gods belangstelling. Dat is natuurlijk niet zonder reden. Als het alleen maar om zout water ging met vissen er in, zouden wij daar niet zoveel aandacht aan hoeven schenken. Immers, volgens Paulus bemoeit God zich niet zoveel met ossen (1 Kor.9:9), waaruit wij kunnen concluderen dat Hij zich ook niet zoveel met vissen bemoeit. Het is de mens waar Gods interesse naar uitgaat. Daarom zei Jezus ook tegen hen die vissers van vissen waren, dat Hij hen tot vissers van mensen zou maken. (Matt.4:19).

Al in het eerste vers van de Woorden Gods komen wij de zee tegen als de vloed die bedekt is met duisternis. Dit vers, Gen.1:1, vertelt ons in feite het diepe achterliggende verhaal van de Schepping en het verval daarvan. De aarde nu was (of werd) woest en ledig. Het openbaart ons de geschiedenis van de schepping Gods die door de invloed van de boze onder de duisternis is komen te liggen. De vloed (de zee) is hier een beeld van de mensheid die verloren ligt onder zonde en schuld. De aarde, het domein van de mens, werd daardoor woest en ledig. De zee, de verloren mensheid, lag onder de duisternis.

Eigenlijk wordt in dit vers ook de geschiedenis van schepping en mens aangeduid, tot Christus ... en de Geest Gods zweefde over de wateren en God sprak:

• "Er zij Licht."

Dit lichtschijnsel nu, zegt Paulus in 2Kor.4:6, is het evangelie van Jezus Christus, dat schijnt in onze harten. Dit spreken Gods, is de komst van Jezus, het vleesgeworden Woord, het licht dat schijnt in de duisternis, het licht dat scheiding maakt tussen dag en nacht, tussen kinderen van het licht en de kinderen van de duisternis. Het is beeldspraak en het is openbaring. Paulus had het begrepen.

Het is waarschijnlijk om die reden dat wij ook in het leven van Jezus waarnemen dat Hij zo dikwijls met de zee te maken heeft gehad. Hierbij staat ook de profetie centraal die door Mattheüs werd geciteerd in Matt. 4:13-17:

En Hij verliet Nazaret en ging wonen te Kafarnaüm, aan de zee, in het gebied van Zebulon en Naftali, opdat vervuld zou worden het woord, door de profeet Jesaja gesproken, toen hij zeide:

"Het land Zebulon en Naftali, aan de zeeweg, over de Jordaan, Galilea (= landstreek) der heidenen, het volk, dat in duisternis gezeten is, heeft een groot licht gezien, en voor hen die gezeten zijn in het land en de schaduw des doods, is een licht opgegaan."

Van toen aan begon Jezus te prediken en te zeggen: "Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen."

Van toen aan ... toen Jezus bij de zee ging wonen. Zijn hele leven is in feite een aaneenschakeling van profetische beeldspraken. De profeten vervuld! Alle gebeurtenissen en handelingen in het leven van Jezus zijn profetisch geladen. Van toen aan ... begon Hij bekering en het Koninkrijk der hemelen te prediken. De Geest Gods zweefde over de wateren!

De zee was de plaats waar Jezus dikwijls te vinden was. Hij ging er langs, Hij zat er bij, Hij leerde vanuit een bootje op de zee, en toen daar een storm opstak en zij dreigden te vergaan, bleek ten volle dat Hij ook boven de zee stond.
Ook hierin vinden wij een profetisch beeld dat wellicht slaat op de voleinding der tijden, dat de zee, de mensheid in duisternis, zeer onstuimig kan worden. Zo zelfs, dat ook het 'schip' waar wij in deze tijd mee varen, dreigt te vergaan in de goddeloosheid. Maar de Zoon des mensen, die van God alle macht heeft gekregen en een Naam boven alle namen, stelt ons de vraag: (Matt. 8:26)

• "Waarom zijt gij bevreesd, kleingelovigen?"

De zee is een plaats van enorme watermassa. Als je de wereldkaart bekijkt kom je tot ontdekking dat er op het aardoppervlak meer water dan land is. vroeger was dat kennelijk anders. Gen.1:7: En God maakte het uitspansel en Hij scheidde de wateren die onder het uitspansel waren, van de wateren die boven het uitspansel waren; en het was alzo.

In de tijd voor de zondvloed was er kennelijk ook een watermassa of ring van water boven het uitspansel dat wij 'lucht' of 'atmosfeer' noemen. Er zal in die tijd wel meer land geweest zijn dan nu, met ook meer verbindingen tussen verschillende continenten. Door de zondvloed zal dan het water dat boven het uitspansel was, in 40 dagen naar beneden gekomen zijn.

De zee is het samenvloeisel van vele wateren. Wateren op aarde ontstaan op bergen. Door regenval of vochtopname ontstaan er allerlei kleine bronnen en waterstroompjes die bergafwaarts samenvloeien tot grote en kleine rivieren. Hoe lager gelegen, des te groter worden de rivieren meestal. Het laag gelegen Nederland is ook een verzamelplaats van waterstromen die niet in dit land zijn ontstaan, en uiteindelijk in de zee uitmonden.
Geestelijk gezien leren wij hieruit dat bergen, een beeld van geestelijke machten, allerlei geestelijke stromingen voortbrengen die samengebundeld als rivieren, grote geestelijke invloeden, in een grote geestelijke watermassa, de zee, bij elkaar vloeien. Onder het uitspansel wel te verstaan, want alle geestelijke stromingen, religieus of van andere signatuur, wat niet uit God voortvloeit, is 'de zee'!

Als wij deze geestelijke begrippen verstaan is het ook niet moeilijk meer om te begrijpen waarom het volk Israël bij het verlaten van Egypte, door 'de zee' heen moest. Niet varen, afgezien van het feit dat dat voor zo'n 8 miljoen mensen niet mogelijk was, nee, de zee moest drooggelegd worden. Bovendien moest er een definitieve scheiding aangebracht worden tussen Gods volk en de 'bronnen van de wereld'. In feite werd hiermee uitgebeeld dat hun geestelijk leven totaal werd afgesneden, drooggelegd. Zij waren geestelijk ineens afgekapt van hun inspiratie bronnen, van datgene wat hun denkwijze bepaalde. Allerlei invloeden, zowel de geestelijk overleveringen van hun voorvaderen, het godsbeeld dat zij op dat moment hadden, de denkbeelden die zij in Egypte hadden opgelopen, enz. En waar kom je terecht als al je bronnen drooggelegd zijn, natuurlijk, in een land waar geen waterbronnen zijn. De woestijn.
Ook Mozes, die opgevoed was in de bronnen van de wereld, Egypte, werd door God daar eerst van losgemaakt. Veertig jaren lang vertoefde hij in een droog land, om daar te leren tappen uit het andere vat ...:

• Het water dat door het spreken Gods voortgebracht wordt!